Έχω ράματα για τη γούνα σου

Σε ένα τραπέζι μπορούμε να φάμε (πρώτα απ' όλα), να ακουμπήσουμε πράγματα, να γράψουμε, να κάνουμε σεξ.... και ίσως και πολλα άλλα... Δε διανοήθηκα ποτέ ότι στο τραπέζι που τρώω θα στηνόταν κανονικό χειρουργείο...

Σήμερα.... 19:10 μ.μ.

- Μπορούμε να το κάνουμε και πάνω σε ένα τραπέζι, δεν θα μας πάρει πάνω από 15 λεπτά.
- Μισό λεπτό να το βγάλω έξω, γιατρέ, να έχετε και φως.
- Λοιπόν, πιάσ' την απ' το σβέρκο και κράτα την μέχρι να ετοιμάσω την ένεση για να την ναρκώσουμε.
- Κράτα την......
- ΝΙΑΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ..........
- Περιμένουμε δέκα λεπτάκια τώρα...

Γυρνάει σαν τρέλη... Τα πόδια της ναρκώνονται, πέφτει κάτω. Την πιάνω και την ανεβάζω στο τραπέζι. Πετάγομαι να πάρω μπενταντίν και οξυζενέ (ο γιατρός δεν είναι πολύ καλά προετοιμάσμενος για την περίσταση). Απολυμαίνει το σημείο και ξεκινάει σιγά σιγά το ράψιμο...
Η μέρα είναι πολύ ζεστή, ο όμορφος κήπος μας προφυλάσσει απο την βαρβαρότητα της παραλιακής λεωφόρου... Νομίζω ότι δεν θα αντέξω στη θέα του γιατρού να περνάει τα (διπλά αυτή τη φορά) ράματα. Μπαίνω μέσα. Σε λίγο έχει τελειώσει. Ένα ποτήρι παγωμένο νερό και πενήντα ευρωπουλάκια είναι η ανταμοιβή του.

- Θα περάσω την Κυριακή να της κάνω και μια ένεση με αντιβίωση.
(Κοιτάζω με απορία...)
- Καλά, μην φανταστείς κι απ' τα χαράματα! Θα τηλεφωνηθούμε. Έχω το κινητό σου.


Οι άνθρωποι που φεύγουν που λέγαμε σε παλαιότερο ποστ, δεν μου άφησαν μόνο ωραίες αναμνήσεις, αλλά και μια φρεσκοστειρωμένη γάτα που -η λυσσασμένη- δάγκωνε τα ράματά της και άνοιξε μια ωραιότατη τρυπούλα στην κοιλίτσα της. Δώστου ξανά ράματα (διπλά αυτή τη φορά όπως είπαμε!!).

Καλή ανάρρωση μωρό μου...........