Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Deadlines


Δεν ξερω τι ρόλο παίζουν τα deadlines στη ζωη σας, αλλά στη δική μου ζωή μάλλον είναι αρκετα σημαντικά. Είναι και θέμα χαρακτήρα, θα μου πείτε...
Η αίσθηση που έχουμε για το χρόνο που περνά και για τις δυνατότητες που μας δίνονται να τον αξιοποιήσουμε διαφέρει πολύ από άτομο σε άτομο. Το ερώτημα που τίθεται είναι: τι θέση δίνουμε στο χρόνο και πώς αυτός μας επηρεάζει.

Το βασικότερο είναι να αποφασίσεις τι είναι το πιο σημαντικό τελικά: αυτό που θα κάνεις μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρόνο ή η οριοθέτηση του χρόνου αυτού; Στη δεύτερη περίπτωση που ενδιαφέρει και το συγκεκριμένο ποστ, προφανώς ανήκεις στην κατηγορία "και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο". Δεν είναι κάπως αλλαζωνικό να θέλουμε να φέρουμε το χρόνο στα μέτρα μας; Όταν έχεις να πας ένα ταξίδι, αυτό ίσως είναι θεμιτό. Και στο κάτω κάτω πληρώνεις κι ένα εισιτήριο, βρε αδερφέ. Αν προσπεράσουμε όμως την περίπτωση αυτή (και αντίστοιχες τέτοιες περιπτώσεις) και έρθουμε σε θέματα πιο προσωπικά, τότε εκεί τα πράγματα περιπλέκονται. Όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπινες σχέσεις, δε μπορείς να απαιτήσεις χρονικά όρια, δεν μπορείς να περιορίσεις τον χρόνο, γιατί πολύ απλά ο χρόνος σαν παράμετρος πρέπει να θυσιάζεται στο "μαζί" και στη συναίνεση. Μπορείς μόνο να τον διαπραγματευτείς (αν μπορείς βέβαια).
Το "ζήσε το τώρα και ύστερα ανησυχείς για το μετά" έχει πολλούς οπαδούς. Ποιος όμως θα πληρώσει το τίμημα αν αυτό το "μετά" πέσει σαν κεραμίδα στο κεφάλι μας;
Αυτό είναι και το νόημα της φράσης, φυσικά. Ενέχει ένα ρίσκο το οποίο είναι απόλυτα δικαιολογημένο και το γνωρίζουν όλοι από την αρχή.
Ο χρόνος είναι για να τον ζούμε και να τον εκμεταλλευόμαστε θα ήθελα να πιστέψω. Τώρα, αν χρειάζεται να κάνουμε κι έναν αγώνα (μικρό ή μεγάλο), για να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε ότι όλα τα καλά μπορεί κάποτε να τελειώσουν ή ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά, τότε καλό είναι να γίνει κι αυτό. Είναι τελικά τόσο ανούσιο να κοιτάς το χρόνο και να διαμορφώνεις τη ζωή σου με βάση αυτόν... Η ζωή έχει πάντα τον τρόπο να ακυρώνει και τα πιο καλομελετημένα σχέδια, όσο κι αν προσπαθούμε να τα σκεφτόμαστε όλα από πριν...

Το πιο απολαυστικό με το χρόνο είναι μάλλον να τον μοιράζεσαι. Ακόμα κι αν ξέρεις ότι αυτός μετράει αντίστροφα, πού ξέρεις; Μπορεί το χρονόμετρο να μηδενιστεί και να αρχίσει πάλι να μετράει, αυτή τη φορά από το μηδέν προς το άπειρο. Καταλήγω να συμφωνήσω με τον φίλο μου, τον Μηδενικό... όλα οδηγούν στο μηδέν και όλα από κει ξεκινάνε...

...dejar pasar el tiempo...