Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Στη μία απόλυση, η δεύτερη δώρο

Εναλλακτικός τίτλος του ποστ θα μπορούσε να ήταν και το "πρόσεχε τι εύχεσαι!" Ποτέ δεν πίστευα ότι πιάνουν οι ευχές. Ειδικά σε εορταστικές περιόδους, όλοι σου εύχονται τα καλύτερα, υγεία, ευτυχία και όλα αυτά τα όμορφα πράγματα που όλοι θα θέλαμε να αποκτήσουμε ή να διατηρήσουμε. Πόσοι όμως από εμάς πιστεύουν ότι οι εύχες μας πιάνουν τόπο; Ότι είναι χρήσιμες για κάτι παραπάνω από το να κινούμαστε στα πλαίσια μιας καθιερωμένης κοινωνικής συμπεριφοράς; Τέλος πάντων, δε θα σε πρήξω άλλο με τις αμπελοφιλοσοφίες μου. Ώρα για παραδείγματα!

Παράδειγμα Νο Ένα
Σάββατο μεσημεράκι, Καλλιδρομίου
- Αχ, τι ωραία που είναι να πίνεις τον καφέ σου στην Καλλιδρομίου το μεσημέρι... Μακάρι να μπουρούσαμε και καθημερινές πρωί να το κάνουμε αυτό... Να παίρνουμε το βιβλίο μας και να ερχόμαστε εδώ να διαβάζουμε και να βλέπουμε τον κόσμο έξω που περνάει...
- Ναι, ωραία θα ήτανε. Αλλά δεν το βλέπω να γίνεται...

ΜΠΙΙΙΙΙΙΙΙΠΠΠ!!!! Ε, τι;;;; Πού να το 'ξερα ότι μία εβδομάδα μετά θα μπορούσα να το κάνω και μάλιστα χωρίς να ζητήσω και άδεια από τη δουλειά μου.


Παράδειγμα Νο Δύο
Απάντηση φίλου σε μύνημα του υποφαινόμενου για "Καλή Χρονιά":
Ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι να μεταναστεύσεις τώρα που μπορείς. Είναι η καλύτερη ευχή για το 2012.

ΜΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΠΠΠΠ!!!!! Ε, τι θες πάλι! Πού να το ξέρει ο άνθρωπος ότι το ενδεχόμενο αυτό πλησιάζει επικίνδυνα; Κι εγώ μια βδομάδα μετά το συνειδητοποίησα όταν ήρθε η απόλυση.


Προσέξτε τι εύχεστε, λοιπόν. Ίσως, κάπου, εκεί πάνω (;;), εκεί κάτω (;;), κάπου τέλος πάντων, κάποιος έχει στήσει αυτί και μας ακούει!


Τον τίτλο δεν θα τον εξηγήσω εδώ. Είναι μόνο για τους μυημένους....